Χταπόδι σχάρας στριφογυριστό
Προετοιμασία χταποδιού για ψήσιμο στην σχάρα.
Υλικά:
• 1 χταπόδι καθαρισμένο ( το κεφάλι δεν το χρειαζόμαστε, αν θέλουμε τα βάζουμε στην κατάψυξη, για να κάνουμε το κάνουμε με κοφτό μακαρονάκι, προσεχώς θα δώσω συνταγή)
• 1 μεγάλο κρεμμύδι
• 2 φύλλα δάφνης
• 5-6 κόκκους μπαχάρι
Βάζουμε νερό να βράσει σε μια κατσαρόλα με τα προαναφερόμενα υλικά εκτός των πλοκαμιών.
Όταν το νερό κοχλάσει, βάζουμε 1 πλοκάμι παρατηρώντας ότι το πλοκάμι παίρνει ζωή και σπειροειδή μορφή –δεν βάζουμε δεύτερο όμως αμέσως- περιμένουμε να ξαναπάρει βράση και μετά το δεύτερο.
Ομοίως και για τα υπόλοιπα πλοκάμια, πρώτα βράζει και μετά ρίχνουμε.
Από την στιγμή που βάλαμε το πρώτο πλοκάμι στο νερό, μετράμε 50 λεπτά.
Αφού μαλακώσουν τα πλοκάμια, τα αφαιρούμε από την κατσαρόλα.
Μια πυρωμένη σχάρα πάνω από μια καυτή θράκα, μπόλικο ούζο και τσίπουρο και καλοί φίλοι ολοκληρώνουν αυτήν την συνταγή.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θαλασσινά.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θαλασσινά.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
Λούστο με μπύρα καλά, μην φοβάσαι....Του αρέσει...
Η αλήθεια είναι πως τα καλαμάρια, είναι αλκοολικά θαλασσινά.
Θα μπορούσα άνετα να τα φανταστώ, να γυρνάνε από μπαρ σε μπαρ και να μπεκροπίνουν ανελέητα κρατώντας το πανό της αγαπημένης τους ομάδας τραγουδώντας: « Στην υγειά της αχάριστης…»
Η παραπάνω αλήθεια μου αποκαλύφθηκε σε όνειρο.
Δεν είναι για γέλια, σε όνειρο μου αποκαλύφθηκε, σαν άλλος Ιακώβ είδα μια αποκάλυψη γαστριμαργική.
Δεν σουρώνουνε ποτέ με βαριά οινοπνευματώδη, πίνουν μόνο μπύρα και τίποτα άλλο.
Στο όνειρο είδα ολόκληρα καλαμάρια να βγαίνουν από την σακούλα, να αποψύχονται μόνα τους, να κόβονται σε ροδέλες και να πηγαίνουν σε ένα μπαρ στην μέσα στην έρημο να πιούν μπυρίτσα.
Να γλεντήσουν, βρε αδερφέ.
Αφού κυλίστηκαν στην ακολασία και καλύφθηκαν από πάνω ως κάτω για αρκετή ώρα στην μπύρα, αλευρώθηκαν μόνα τους και ένα τεράστιο επουράνιο χέρι να τα παίρνει και να τα αφήνει να πέφτουν σε ένα τεράστιο επαγωγικό γουώκ γεμάτο με καυτό λάδι.
Ναι.
Έτσι θα έπρεπε να τηγανίζονται τα καλαμάρια.
Έτσι μετατρέπονται σε χρυσά δαχτυλίδια αγάπης.
Με τέτοια δαχτυλίδια αξίζει να κάνει κανείς πρόταση γάμου…..
Θα μπορούσα άνετα να τα φανταστώ, να γυρνάνε από μπαρ σε μπαρ και να μπεκροπίνουν ανελέητα κρατώντας το πανό της αγαπημένης τους ομάδας τραγουδώντας: « Στην υγειά της αχάριστης…»
Η παραπάνω αλήθεια μου αποκαλύφθηκε σε όνειρο.
Δεν είναι για γέλια, σε όνειρο μου αποκαλύφθηκε, σαν άλλος Ιακώβ είδα μια αποκάλυψη γαστριμαργική.
Δεν σουρώνουνε ποτέ με βαριά οινοπνευματώδη, πίνουν μόνο μπύρα και τίποτα άλλο.
Στο όνειρο είδα ολόκληρα καλαμάρια να βγαίνουν από την σακούλα, να αποψύχονται μόνα τους, να κόβονται σε ροδέλες και να πηγαίνουν σε ένα μπαρ στην μέσα στην έρημο να πιούν μπυρίτσα.
Να γλεντήσουν, βρε αδερφέ.
Αφού κυλίστηκαν στην ακολασία και καλύφθηκαν από πάνω ως κάτω για αρκετή ώρα στην μπύρα, αλευρώθηκαν μόνα τους και ένα τεράστιο επουράνιο χέρι να τα παίρνει και να τα αφήνει να πέφτουν σε ένα τεράστιο επαγωγικό γουώκ γεμάτο με καυτό λάδι.
Ναι.
Έτσι θα έπρεπε να τηγανίζονται τα καλαμάρια.
Έτσι μετατρέπονται σε χρυσά δαχτυλίδια αγάπης.
Με τέτοια δαχτυλίδια αξίζει να κάνει κανείς πρόταση γάμου…..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
