Λούστο με μπύρα καλά, μην φοβάσαι....Του αρέσει...

Η αλήθεια είναι πως τα καλαμάρια, είναι αλκοολικά θαλασσινά.

Θα μπορούσα άνετα να τα φανταστώ, να γυρνάνε από μπαρ σε μπαρ και να μπεκροπίνουν ανελέητα κρατώντας το πανό της αγαπημένης τους ομάδας τραγουδώντας: « Στην υγειά της αχάριστης…»

Η παραπάνω αλήθεια μου αποκαλύφθηκε σε όνειρο.
Δεν είναι για γέλια, σε όνειρο μου αποκαλύφθηκε, σαν άλλος Ιακώβ είδα μια αποκάλυψη γαστριμαργική.

Δεν σουρώνουνε ποτέ με βαριά οινοπνευματώδη, πίνουν μόνο μπύρα και τίποτα άλλο.

Στο όνειρο είδα ολόκληρα καλαμάρια να βγαίνουν από την σακούλα, να αποψύχονται μόνα τους, να κόβονται σε ροδέλες και να πηγαίνουν σε ένα μπαρ στην μέσα στην έρημο να πιούν μπυρίτσα.

Να γλεντήσουν, βρε αδερφέ.

Αφού κυλίστηκαν στην ακολασία και καλύφθηκαν από πάνω ως κάτω για αρκετή ώρα στην μπύρα, αλευρώθηκαν μόνα τους και ένα τεράστιο επουράνιο χέρι να τα παίρνει και να τα αφήνει να πέφτουν σε ένα τεράστιο επαγωγικό γουώκ γεμάτο με καυτό λάδι.

Ναι.

Έτσι θα έπρεπε να τηγανίζονται τα καλαμάρια.
Έτσι μετατρέπονται σε χρυσά δαχτυλίδια αγάπης.

Με τέτοια δαχτυλίδια αξίζει να κάνει κανείς πρόταση γάμου…..