Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Σκόρδο, περισσότερο σκόρδο....


Θα ήθελα να διηγηθώ μιαν ιστορία, που θα μας πάει πίσω σε μια εποχή που η γαστρονομία δεν φοβόταν να εφαρμόσει στην πράξη το ρητό: ένταση στην ένταση.
Tότε που δεν είχε μετατραπεί ακόμη σε διατροφική οδηγία για ανορεκτικές δεσποινίδες με εμπριμέ ομπρελίτσες και σε πεδίο μάχης για ειδήμονες γευσιγνωσίας, για τότε που ο μάγειρος ονομαζόταν υποτιμητικά μάγερας ή παραμάγερας και όχι σεφ ή σου-σεφ, τότε πίσω στα χρόνια εκείνα που κυκλοφορούσε με μια βρώμικη αλλά τιμημένη ποδιά χωρίς νυμφομανείς
foodies να θέλουν να του διδάξουν το kama sutra, τότε για τα χρόνια εκείνα θα μιλήσουμε που ανέδειξαν τον ένδοξο Τσελεμεντέ που δίδαξε γενιές και γενιές μαγείρων και μαγειρισσών και οικιακών βοηθών και που δόξασαν την τέχνη του να κάνεις το πιο απλό υλικό νόστιμο και θρεπτικό.
Για τα χρόνια εκείνα που θεμελίωσαν την αξίωση να τοποθετείτε σήμερα επάξια το ελληνικό αυγολέμονο δίπλα στην σος μπατάρντ, στην αγιολί και στην ολλαντέζ.
Γιατί παρεμπιπτόντως η ελληνική γαστρονομία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υπόλοιπες εθνοτικές κουζίνες και συνταγολόγια.
Τότε λοιπόν στα χρόνια εκείνα που οι άνθρωποι είχαν υπηρετικό προσωπικό και διέθεταν τίτλους τιμής, στο Ιόνιο μας ένας κόντες άκουσε σε μια φιλολογική συζήτηση πως ο Γκαίτε πεθαίνοντας είπε: «φως, περισσότερο φως.»
Αφού κάπνισε την πίπα του, ήπιε τα κονιακάκια του και βαρέθηκε τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες του αστικού σίκ καφενείου ενθυμήθει πώς το απόγευμα πριν φύγει είχε προστάξει τον μάγερα του να του ετοιμάσει μπακαλιάρο σκορδαλιά, που τραβούσε η όρεξή του και του τόνισε επανειλλημένα να μην τσιγκουνευτεί το σκόρδο, έτσι με τη σκέψη αυτή μπόρεσε να βαστάξει λίγη ώρα ακόμη τους βαρετούς συντρόφους του.
Ο μάγειρας έπειτα από τις απανωτές και ομολογουμένως εκνευριστικές υπενθυμίσεις του κυρίου του να μην είναι φειδωλός στο σκόρδο, αποφάσισε να φτιάξει μια σκορδαλιά που θα μείνει αξέχαστη στον κάλπη που έτυχε να γεννηθεί με τίτλους ευγενείας και που δεν πάλεψε ποτέ του να αποκτήσει κάποια αρετή.
Έτσι αντικατέστησε την συνταγή που προέβλεπε 2 σκελίδες σκόρδο για την κάθε πατάτα και έβαλε 5 για την κάθε πατάτα!!!
Γυρνώντας ο κόντες, καταβρόχθισε απνευστί τον μπακαλιάρο και την σκορδαλιά και για να ηρεμήσει ο ουρανίσκος του από την αψάδα της κατέβασε μια μποτίλια κρασί ρομπόλα στην καθισιά.
Ακολούθησε για τον σιορ μας, ένας τόσος βαρύς ύπνος που στους εφιάλτες της βαρυστομαχιάς του παράφρασε και διασκεύασε τον Γκαίτε λέγοντας εμπύρετος και ιδρωμένος: « Σκόρδο, περισσότερο σκόρδο.»

Κρεμώδης Σκορδαλιά με πατάτα.

Υλικά:

  • 5 πατάτες

  • 5 σκελίδες σκόρδο

  • Αλάτι

  • Πιπέρι άσπρο

  • 1 αυγό

  • 1 κουταλιά της σούπας απαλή η πικάντικη μουστάρδα

  • 4 κουταλιές της σούπας ξύδι

  • 1 κουταλιά της σούπας λεμόνι

  • Μια κούπα του τσαγιού ελαιόλαδο



Αφού βράσουμε τις πατάτες και έχουν μαλακώσει καλά, τις ξεφλουδίζουμε και τις τοποθετούμε στο multi μαζί με τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από το αυγό και το λάδι.


Αφού ανακατευτούν καλά προσθέτουμε το ελαιόλαδο λίγο- λίγο και αφού ενσωματωθεί καλά προσθέτουμε το αυγό για να και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για να ομογενοποιηθεί η σύσταση και να κιτρινίσει το παρασκεύασμα και να ενδυναμώσει το χρώμα της πατάτας.


Η παραπάνω δόση εγγυημένα δεν θα σας μετατρέψει σε Γερμανούς τραγικούς ποιητές στον ύπνο σας, ωστόσο θα κρατήσει τα βαμπίρ μακριά σας!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...