Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί η ιδέα και μόνο ενός θαλασσινού ή ψαριού ή κρέατος ή και λαχανικού ακόμη ψημένου στα κάρβουνα ή σε μια σχάρα απλή, κάνει τους σιελογόνους αδένες μας να δουλεύουν πυρετωδώς.
Η απάντηση ίσως και να είναι πολύ απλή.
Είναι ίσως ο πρώτος τρόπος μαγειρέματος που εφεύρε ο μακρινότερος παππούς μας και ίσως εκείνη, η πρώτη γεύση του ψημένου εδέσματος στον ουρανίσκο του προξένησε τόση μεγάλη ευχαρίστηση και έκπληξη που γράφτηκε στο συλλογικό γευστικό ασυνείδητο ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Είμαι πεπεισμένος ότι θα συμφωνούσε μαζί μου και ο Γιούνγκ.
Και όμως...
Έπειτα από τέτοια αιώνια πορεία θα περίμενε κανείς να έχουν αναβαθμίσει οι άνθρωποι ανά την υφήλιο την τέχνη του ψησίματος στην σχάρα σε βαθμό μυσταγωγικής έκστασης, αλλά αντί για αυτό ‘απολαμβάνουμε’ τις βιρτουοζιτέ του κάθε αυτοαποκαλούμενου μάστορα του ψησίματος.
Οι λέξεις παντόφλα, τσιμεντόλιθος και μπετόν αρμέ περιγράφουν γλαφυρότατα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα πονήματα των ειδημόνων ανίδεων.
Σε αυτήν την χώρα οι άνθρωποι της παραπάνω κατηγορίας, θα μπορούσε κανείς να πει πως κατέχουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε δύο επαγγελματικές κατηγορίες.
Είναι γιατροί και ψητάδες.
Και καμιά φορά και τα δύο....κατάλαβες οι διπλοθεσίτες;;;;
Έχω ακούσει με τα αυτιά μου έναν ανεκδιήγητο εργοδότη, να λέει στην γυναίκα του αυτολεξεί: «να σηκωθεί να φύγει, θα τα κάνω εγώ ρε…», όταν ο σχαριέρης του μάλλον του ανακοίνωσε την αποχώρηση από το κλειστοφοβικό του οινομαγειρείο- ψησταριά ( ο Θεός να τα κάνει)....
Τα πράγματα είναι απλά.....
ΜΗΝ ΣΤΕΓΝΩΝΕΤΑΙ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ ΤΟ ΖΟΥΜΑΚΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟΨΗΘΕΙ ΟΧΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΨΗΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου